Chucada

L'incipit mai famós de tota la literatura occitana, après aquel de Mirelha, ça que la. Seguida desconselhada als cuolcosits...

Estimatz mai que ma femna vos chuque abans o aprèp lo cafè ?
Erem tres dins aquela sala de las cortinas rojas, on jogava la lutz d'un solelh polsic de novembre. Tres, Arnaut de Crestolas, Laura sa femna e ieu. Orba dempuèi sèt ans a la seguida d'un accident, Laura acabava son glacet de fragosta amb aquel biais de los qu'an perduda la vista, en tustant doçament dins sa copa. Lo culhièr s'enfonçava dins lo glacet e se'n tornava, cargat, se claure entre los pòts de Laura que lo lecava lentament...

    Robèrt Martí, Hic nox nomen mutat, IEO/Princi Negre, 1989.